Արաբական պետությունների միջազգային քաղաքականությունը կենտրոնացած էր դրանցից չորս առաջատարների` Եգիպտոսի, Սաուդյան Արաբիայի, Իրաքի և Սիրիայի շահերի շուրջ
Դատելով ժանրի կանոններից` հիմա դադարի ժամանակն է: Արտաքին քաղաքական: Ներքին քաղաքական: Իրադարձությունների տրամաբանությունը պահանջում է ժամանակ` ըմբռնելու ու եզրակացնելու:
Երբ քննարկվում էր ՆԱՏՕ-ին Ռումինիայի հնարավոր անդամակցության հարցը, որը բավական երկար տևեց, Ֆրանսիայի քաղաքական շրջանակներում ամեն կերպ փորձում էին նպաստել խնդրի դրական լուծմանը:
Ղարաբաղյան խնդիրը, որպես քաղաքական հարցի, հենց սկզբից միջազգային նշանակություն ստացավ` անկախ այն բանից, թե ինչպես էին դա ընկալում հակամարտության շահագրգիռ կողմերը։
Թվում է, թե նախկին խորհրդային տարածության վերաձևումն իր առավել կարևոր` տնտեսական, աշխարհաքաղաքական և, վերջին հաշվով, կողմնորոշման առումներով, ոչ միայն չի մարում, չնայած Կրեմլի բոլոր ջանքերին, այլև թևակոխում է առավել ակտիվ փուլ։
Ներկայումս Մեծ Մերձավոր Արևելքում դիվանագիտական հակամարտություն է տեղի ունենում ԱՄՆ-ի և Իրանի միջև` Իրանի շրջափակման ձևավորման խնդրի առնչությամբ, որը ԱՄՆ-ի մտահղացմամբ պետք է կրի փոխադրական, տնտեսական և գործառական բնույթ։
Բաքվում COP29 կլիմայական գագաթնաժողովի շրջանակում Ղազախստանը, Ուզբեկստանը և Ադրբեջանը համաձայնություն ձեռք բերեցին Եվրոպա մաքուր էներգիայի (the Green Road) արտադրության և փոխանցման միասնական համակարգ ստեղծելու շուրջ։ Այս ծրագիրը համագործակցության նոր հնարավորություններ է բացում Կենտրոնական Ասիայի և Հարավային Կովկասի երկրների միջև, հատկապես էներգետիկ համակարգերի ինտեգրման և եվրոպական շուկա կանաչ էներգիա մատակարարելու հուսալի ուղիների ստեղծման առումով: